“Biz başka severdik, o yüzden başka sevemedik” sözü ya da dizeleri Nâzım Hikmet’e ait olduğu iddiasıyla sosyal medya platformlarında paylaşılıyor. Ancak, bahsi geçen şiir Nâzım Hikmet’e değil Yasemin Kayıp’a ait.
Şiir, Yasemin Kayıp imzasıyla paylaşılmasının akabinde, herhangi bir eserinde geçmeyen Nâzım Hikmet’e ait olduğu iddiasıyla aktarılır hâle gelmiş.
“Biz başka severdik, o yüzden başka sevemedik” sözünün Nâzım Hikmet’in aşk hayatı ile pek uyumlu olmadığı söylenebilir.
Biz başka severdik,
o sebepten başka sevemedik
o yüzden hep puslu kaldı bakışlarımız
ve sakız fallarından ötesiydi
aşka umudumuz mürekkebi akmıştı tüm şiirlerimizin…
öyle kolay değildi,
yâre yazıp yollamak sigaranın son çöpüyle birlikte ıslak şiirler
Öyle ulu orta değildi sevdalarımız
sevdiğimizin adına helal gelmesin diye
adının bile anca baş harfini yazabildik şiir defterimizde,
adımızın yanına en yakın dostlarla bile konuşurken bahsetmedik ondan,
hürmet ettiler anladıkları kadar bildiler sevdamızı
önce uzaktan baktık hayli zaman sonra dostların verdiği gazla
ve de yaşımızın verdiği delilikle sevda türküleri eşliğinde
bir kaç mısra bir şey karaladık utana sıkıla altına iliştirdik
yaşamaya yüreğimizin yetip de söylemeye cesaretimizin yetmediği o iki kelimeyi
”Seni seviyorum ”
ve mahallenin en iyi sır tutan çocuğuna bir çikolata, bir gazoz parası…
Gel dediğimizde, istediğimiz yere gelecek değil
gel dediğinde, ölüme gideceğimiz yari sevdik
mahallesinden geçerken kaldıramadık kafamızı
gören yanlış anlar da adına laf gelir diye
günlerce geçmediğimiz oldu sokağından
her gece düşümüzden geçen sevgilinin
bir kaç mektup belki bir iki mısra şiir
gözlerinin renginden bahsettiğimiz
en fazla ellerini tutabilmeyi hayal ettiğimiz
öylesine masum, öylesine temiz…
Kavuştuğumuzda kadrini kıymetini bildik
önce yâr diye sonra çocuklarımıza ana diye sevdik
kavuşamamak oldu çoğu vakit kaderimiz
yaktık çoğu vakit tütün kokusuna
sindi efkarımız duvarlarımızın rutubetine karıştı gözyaşımız
Yârimi ellere gelin etmişler’de doldu gizlice gözlerimiz
arada bir sigaramızın dumanına değdi saçları,
yandık gözlerimize,
gece mührü gözlerinin gölgesi düştü bazen bir yerlerde adı geçince,
gözümüze aşk kaçtı içimizde bir yer sızladı inceden,
sustuk
Kaybetmişliğe sitem ettiğimiz oldu
bazen gözümüzde kaldı muradımız,
yâr en çok düşlediğimiz haliyle,
ellere giderken daha bir acıdı canımız,
babalardan dinlerken duvarlarda yumruklarımızın izi kaldı
avuçlarımızda okşanmamış açlarımız
ama kendimizeydi ahımız ya da eyvahımız
yine de o mutlu olsun istedik
hep en kızdığımızda bile dilden gönle inmedi
bedduamız sevdamız kadar büyük yandı oysa canımız
